Patron
Księżna Jadwiga Śląska
Księżna Jadwiga Śląska jest patronką Szkoły Podstawowej nr 15 we Wrocławiu od 2003 roku. Jadwiga Śląska urodziła się między 1178 r. a 1180 r. w Andechs, zmarła 14/15 października 1243 r. w Trzebnicy. Jest świętą Kościoła katolickiego, była żoną Henryka I Brodatego – księcia wrocławskiego, matką Henryka II Pobożnego.
Urodziła się i wychowała w zamku Andechs w Bawarii, jako córka Bertolda VI von Andechs i Agnieszki von Rochlitz z rodu Wettynów. Miała czterech braci i trzy siostry. W wieku 12 lat została wydana za mąż za śląskiego księcia Henryka I Brodatego.
W 1202 roku Henryk został księciem całego Śląska, a w 1233 został księciem Wielkopolski. W 1229 roku Henryk w wyniku wojny z Mazowszem o ziemię krakowską dostał się do niewoli. Z pomocą przybyła mu Jadwiga. W wyniku rozmów z Konradem Mazowieckim Henrykowi zwrócono wolność w zamian za zrzeczenie się roszczeń do Małopolski. Jadwiga urodziła siedmioro dzieci: Bolesława, Konrada, Henryka, Agnieszkę, Zofię, Gertrudę i Władysława.
Oboje z Henrykiem I byli ludźmi bardzo religijnymi, w 1209 roku złożyli śluby czystości, dbali o rozwój Kościoła i byli fundatorami wielu kościołów, w tym klasztoru sióstr cysterek w Trzebnicy. Jadwiga chodziła w habicie mniszki, z premedytacją spała na twardym łożu, podczas mrozów chodziła boso, a każdy dzień wypełniała wielogodzinnymi modlitwami. Gdy zwrócono jej uwagę, aby przynajmniej zimą nosiła buty, posłuchała i od tego czasu związane buty nosiła przewieszone przez ramię.
Prowadziła działalność dobroczynną, pomagała chorym i ubogim. Zorganizowała działalność wędrownego szpitala dla ubogich, otworzyła szpital dla trędowatych w Środzie Śląskiej oraz w Trzebnicy.
Jadwiga zmarła 14 lub 15 października 1243 roku w Trzebnicy i została pochowana
w kościele w Trzebnicy. 26 marca 1267 roku papież Klemens IV w kościele dominikanów w Viterbo dokonał kanonizacji Jadwigi, którą zaczęto czcić jako patronkę Polski i całego Śląska. W marcu 2020 r. w czasie renowacji sarkofagu świętej, w jego wnętrzu odkryto mały relikwiarz z jej szczątkami.
Według podań Jadwiga była osobą posiadającą cechę wielkiej skromności,
a jednocześnie bardzo zaangażowaną w swoje działanie. Cechy te ilustruje legenda, według której Jadwiga, aby nie odróżniać się od reszty swego ludu oraz w imię pokory i skromności, chodziła boso. Irytowało to bardzo jej męża, wymógł więc na spowiedniku, aby ten nakazał jej noszenie butów. Duchowny podarował swej penitentce parę butów i poprosił, aby zawsze je nosiła. Księżna, będąc posłuszną swojemu spowiednikowi, podarowane buty nosiła ze sobą, ale przywieszone na sznurku.